Odise Kote: FOTOGRAFIA E VJETËR

 

 

Fotografi bardh’ e zi, një adresë qê s’tē kujtohet mirë.

Buzëqeshje e parrezistueshme gjer në fund të jetës.

Dhe sytë… ah sytë si çelësat që ende s’kanë ngrirë.

Nuk ishte e paprekshme, as i përkiste një bote tjetër.

 

 

Nuk ishte e paprekshme, as i përkiste një bote tjetër.

Një burrë nuk e humb pasionin deri kur të vdesë.

E çojnê port më port ëndjet – vela, anija e vjetër…

T’i lexojë letrat e pahapura, pa za zarf e pa adresê.

 

 

Një burrë nuk e humb pasionin deri kur të vdesë.

Le të ikin vitet, drit’ e pashuar që shpjegon vetveten.

Djegë e ngasje, si verë e kuqe në qelqe do të mbesë.

S’i përkiste një bote tjetër dhe as ishte e paprekshme.

 

 

Fotografia bardh’ e zi, një adresë qê s’tē kujtohet mirë…