Jorida Satka: Ditët dhuronin dashuri…

Ja thoshte shumë herë në ditë

që e donte, sa e lodhi me dashurinë

si mjalti enën e tij.

Sillej më shumë se mirë me të,

sa e lodhi me durimin e duruar.

Shkruante aq shumë për të

e nuk kishte koha më kohë

për të lexuar tjetër gjë…

Ai qe koha e saj,

mbaronte të ishte

mendim i fshehur në skutat

e trurit të tij…

Po kurrë s’e mori vesh çfarë qe për të…

Vetëm vdekja e dinte lidhjen e tyre,

kurse jeta lëkundej si lavjerrës

midis asaj që kuptonte dhe të pakuptueshmes.

Ditët hanin kuptim dhe dhuronin dashuri…