Zeqo Cama: Lëviz si hije…

M’u plakën shokët,

unë ngjaj më i plakur,

cdo vit qe hedh me plak sa për dy,

rrishtaz shtoj peshën si dosa e mbarsur,

dhe hahem me paqen e vetes, tek rri.

S’më joshin veshjet,

përtoj të vesh këmisha,

radhën e komçave harroj pa mbërthyer,

nepset mashkullore që teprica i kisha,

nuk dua ta besoj që më lënë të zhgënjyer.

Dhe i them vetes; kënaqu po deshe…

tek ulem e ngrihem ndër vakte pa shije,

përpiqem ta shes të rinuar vetveten

po përballë pasqyrës lëviz si nje hije.

M’u plakën shokët…

vetë ngjaj më i plakur,

tani, një vit me rëndon sa për dy,

nga shokët që kisha nuk di sa janë pakur,

papritur dikush mund të kete ikur tani!