Ylli Xhaferri: GODOJA NUK DO TË VIJË

 

dallga

hepohet, zhytet, thërmohet

thellohet në lugina

përbyset nëpër brazda e humnera

si smeralde shkërmoqet

kjo djersë e ndershme e natyrës

zemra mbi dallgë më qetohet

shkund lodhjen e gjatë

bëj dashuri në shtretër leshterikësh

lind fëmijë me sy të kaltër

botoj libra në shtëpi botuese oktapodësh

votoj në guacka të hapura

ngre arkitekturë ëndrrash në kripë

trilloj jetesë sirenash

det e valë

dallga një hap para, një frymëmarrje pas

grish në gjeratoren e bardhë

ku ëndrrat si zgaleme shkumëzojnë

pastaj, papritmas, fillikat

si zogj të vonë të shtërngatës

fërgëllojmë përballë grabitqarëve

si Nastradinë modernë në breg të jetës

s’dimë kë të numërojmë më parë

dallgët që ikin apo ato që vijnë?