Vargje poetike nga Vera Kurti

 

Gjurmët e vjeshtës

 

Gjurmët e vjeshtës janë si gjurmët e shpirtit;

jetojnë gjatë edhe pas “vdekjes” së trupit

janë si rrezet e diellit; e ndriçojnë tokën

edhe kur janë mbuluar prej reve…

 

 

Sa herë, që rrugë marr

 

Sa herë, që rrugë marr

zemra, ca zhurma të pakuptimta

lëshon

përpiqem t’i deshifroj

më kot jap e marr me gjuhën e saj

dhe tulatem, dhe dridhem

si një shpend i sapo lindun…

Më pas, ndjej sërish pëshpërima;

ti, duhet të kish dy zemra,

që, kur udhë të marrësh

njërën ta kesh me vete

tjetrën ta lësh atje…

Ku…

ku ta lë, i them, nxitimthi

nga frika se mos më del prej kraharori

kjo që kam

mua s’më mjaftojnë 100 zemra

dhe trupi mezi më mban një…