Ilir Levonja: Opozitë gjuaj me mandate jo me vezë!

Nga mesi i muajit maj 2017, pas gati tre muaj protestash, u mbyll e ashtuquajtura Çadra e lirisë. Kjo u kurorëzua me një marrëveshje nate, për një bashkëqeverisje të gjerë duke i kthyer ata ministra në subjekt gallatash elktorale, si rasti asaj ministreshës që kërkonte kushte në një udhëtim në Prishtinë.
Qe marrëveshja më absurde duke dalur përfundimisht nga nervi demokrat, për shkak të natyrës radikale në kërkesa dhe në plotësimin pa asnjë kusht të tyre. Ajo që pak e shumë e shohim sot tek vervi studentor. Kjo tashmë përfshihet në të ashqujturën opozitarizmi i kulturuar a europian i Lulzim Bashës. Megjithëse kur shikon jelekverdhët e Francës këto ditë dimri, nuk e di se për cilën Europë flasin pushtuesit e sektit demokrat në vendin tonë. Qe një mbyllje kaq e squllët sa përfundimisht bindi edhe paqësorët më skeptikë të politikave të buta a të urta midis lidervë të të gjitha krahëve.
Bash atëherë kur po mendohej se këmbëngulja e kish ngritur vlagun, Luli e boshatisi karabinanë me një shtrëngim duarsh alla çunash lagjeje me Edi Ramën, duke u thënë demokratëve të dërrmuar se ishte i detyruar, i kishte bërë presion Amerika etj. Shkurt një humbje e madhe e cila e katandisi të djathtën në atë që është edhe sot, një tavolinë me pjata plot pilaf, paçe e fasule.
Nisur nga protestat e fundit, një emision i mbrëmshëm në topchanel, hidhte dritë mbi bordet e universiteteve që përfitonin dhe administronin fondet drejt për së drejti nga tarifat studentore. Kjo në kuptimin që, çfarë ata kishin, çfarë ata administronin ishin të ardhura kryekëput nga familjet shqiptare. Jo nga qeveria! Jo, jo, aspak… para familjarësh që buza e plasur e tyre e di se si i sigurojnë. Ishte një indicje e madhe për të dëshmuar qartë se sa e lartë është shkalla e korrupsionit në vendin tonë. Sidomos pas një oditimi me kamera të dokumentacionit të kontrave dhe projekteve financiare të këtyre viteve demokraci. Apo ajo shifra tjetër prej gjashtë milion euro për ca roje gjumashër e të zhubravitur bythësh nga karrika dhe lojrat elektronike. Ishte alarmante se kamionët me fonde ishin hedhur për meremetim zyrash, blerje makinash dhe shpërblime vjetore. Dhe asnjë kokërr leku për blerjen e bazës materiale a pajisjeve laboratorësh, indicje që konfirmojë ekzistencën dhe seriozitetin e një Universiteti. Rekordin e mbante Universiteti i Elbasanit… Megjithatë shumë nga e di se institucionet shqiptare në përgjithësi presin me sytë nga deti a qielli, për donacione nga vendet e rajonit dhe bota. Edhe kjo një kulturë vrastare kjo që të nxjerr sytë, një model që e ka përvetësuar Edi Rama kur provomon gjoja zhdukjen e mjerimit duke u ndërtuar nga një shtëpi robve të vithisur në katrahurën që ka gatuar soji i tij.
Atë çfarë tregonte ky emision i dokumetuar, opozita e ka bërë me kohë. Duke filluar nga vota e manipuluar, infiltrimi i krimit në kuvend, konçensionet banale dhe reformat mashtruese të qeverisë etj. Mirëpo mbeti në kuadër të denoncimit dhe aq. Megjithëse koha i ka dhënë mundësinë që tregojë rracën a sojin pa kompromis të të djathtit, prapë squllet me ca marrëveshje dhe ”europinizmin” e këtij holandezit fluturues, në pritje të mbarimit të mandatit të Edi Ramës. Dhe për më keq akoma, shet plotësisht vetveten bash në pikun e kufirit ligjor të djegjes së mandateve, duke u kthyer në kuvend e gjuan me vezë Edi Ramën veç për t’i hedhur hi syve demokratëve dhe protestës legjitime të brezit të humbur, minierës informale të shoqërisë shqiptare e cila po sakrifikon sa nuk ka vej më, veç për mandatin e Lulit dhe babës së tij Sali Berishës. Nxjerr një deputet të dhjamur, i cili krruajti xhepat, sa mezi gjeti një vezë për të gjujtuar një shënjestër që edhe sytë lidhur t’i kesh nuk mundesh të gabosh. E thënë më troç qe kjo shfaqja më pa vlerë e atij që mban emrin opozitar.
Një grup naivësh që para platformës studentore, para vendosmërisë për të mos negociouar të atyre të rinjëve shqiptarë, duken si kalamaj kopshti që nuk dinë se çfarë duan, çfarë kërkojnë…, a kush janë. E gjitha kjo nuk është asgjë tjetër por një nëpërkëmbje studentore, një suport për Ramën dhe shpurën e tij, një vazhdim i asaj marrëveshje dritë shkurtër të majit të vitit të kaluar, duke vazhduar ta transformojë hapësirën blu të qiellit të shpirtrave të lirë në ngjyrën e kuqe të të ashtuquajturës republika e re.
Sot demokratët duhet të kishin gjuajtur me mandate, jo me vezë. Duhet të burgoseshin rrugëve, jo në parlament. Duhet të mos negociojnë, jo të kërkonin radhën për të folur.
Nuk e bën. Ndaj lum vendi që u ka ju djemë e vajza studentë!