Cikël poetik nga Mimoza Pulaj

 

 

Hark dashurie

 

Çupëlinë e bukur,

fustan valëvitës.

Në qiell.

Më pëlqen në marri

ky hark dashurie:

mijëra ngjyra

dhembje e gëzim.

Vese shpirti.

Dritë e shigjetave diellore

e të argjendta.

Hënore.

Kurrë nuk mbaron.

Me mua spostohet.

Si horizonti.

 

Magji

 

Të forta

brigjet e këtij agimi:

të numëruarën shembën!

E nuk ishte pafundësia

që krejt në të kuq ngjyrosi. Si malli.

Magjik njëshi.

Hapësirë e numra

përqeshi.

 

Olimpi yt

 

Si tym

ngrihen metaforat:

të ëmbla, të turbullta, heretike…

Nga shtëpia jonë.

Në kërthizë.

Pjestimi me to: i qëndrueshëm një.

Prodhimi me ty: tre mrekulli.

Vetëm nuk mundem.

Thjesht, pjesën time në vargje shtoj.

E si tym në lartësi e nis.

Ora e gëzimit është

kur kthehet: Olimpi yt.

 

Poezia ime

 

Me petelat e saj më mbulon.

Vajza e dritës.

E Universit është.

Unë gjurmë jam.

E shkruajtur nga shpirti.

Rregullat s’më duhen.

Përshkruaj.

E flatrat e mija kurrë s’i flak.

Në se për këtë mbulesë gjykohem.

Fluturoj.

E lirë.