Cikël poetik nga Simon Vrusho
Asnjë fill i gjelbër
Jam këtu në mes të pyllit,
Ku nuk shihet asnjë fill i gjelbër.
Himni i hungërimave ka rënë në koma
Nën një qiell të hapur, jashtë
Mjerë ju, o kafshë!
***
Medet, o pemë, medat
Medet, o pemë, medet!
99 për qind e brejtësve janë ulur në vendin e të zgjuarve
Dhe 1 për qind, ah, në vend të të mençurve!
Medet, o pemë, medet!
Si mund të mbartni në rrënjë shporta frutash
Kur as lule të çelni nuk ju lënë nëpër degë?!
Medet, o pemë, medet!
Dhe, ah!
Rrënjët tuaja po lëvizkan lart?!
***
Vesë dhe brymë
Pllajë…
Ku janë këtu varret e këmborëve?
Brinjë…
Ku janë këtu varret e zileve?
Një vesë e hajthme, e trishtuar
Ka rënë nga yjet si përshpritje…
Dhe fryn një erë,
Bie një fyell në një degë lisi…
Ku je o mali ynë?
Bari ngjethet,
Vesa-mornica
Kthehet sakaq në brymë…
***
Urim për filizin
Rritu filiz,
I brishtë, i hollë, i lehtë si një gjethe.
Kur të rritesh, mos harro
Ta shohësh botën me sytë e një peme.
***
Delirius
Të hipën në skenë dhe të thanë: Luaj!
Teatër, teatër, teatër.
Skenë, skenë, skenë.
Kanë kaluar vite
Dhe teatri ende s’ka një emër.
I veshur me djersë si me lotë
Ti nis monologun: – Një emër, ju lus!
Pas vdekjes nominohesh: DELIRIUS.
***
Ejani…
33 lisa mbledhur mbi një degë,
Mbështetur në të dhe shtëpia ime.
Dëborë dhe shqotë
Dhe një diell i hollë në dimrime.
Dhe rrënjët tok me limfën ngjisin lart
Një shkëmb ku platitet çdo erë,
Ejani, ndizni këtu një qiri
Që shpirti mos t’ju shuhet, o të mjerë.
***
Të kapësh fluturimin
Kam qenë 10 vjeç kur jam nisur
Nga zemra e pyllit në një rrugë të gjatë,
Zbathur mbi bar, mbi gurë, mbi pluhur…
Ishte shtator, ishte vapë
E në 60 kilometra duhet të kapja
Aeroplanët që s’fluturonin lart.
Është festë, thanë
Dhe aeroplanët
Fluturojnë nën harqet e urës…
Në drejtim të kundërt të rrjedhës së lumit…
Të nisesh në këmbë për të kapur
Fluturimin e avionëve poshtë urës…
Kur peshqit e lumit në luspa farfurijnë
Më ngjajnë luspa duralumini.
***
Dhe këmbët kanë kullotur shumë rrugë
Dhe këmbët kanë kullotur shumë rrugë
Dhe kanë ripërtypur shumë ëndrra.
Patjetër ju do ta lini një gjurmë, –
U flet thonjve të lodhur shpëndra.
Kur poshtërsia ngjitet lart
Malet shkundin shifrën e lartësive në harta.
Midis tinëzarëve
Naiv kam qenë,
Si dëbora,
Si një kristal i butë në ajër
Goditur jo befas nga krahu i një zogu
Që ia ndryshon trajektoren…
Dhe që atëherë mbeta
në familjen e ortekëve…
Nuk del kurrë e keqja në rrugë,
Kur rruga është e keqja vetë.
Sipas Nerudës duhet të thosha
Se ata janë një tufë minjësh
Që kanë hipur mbi supet e popullit
Dhe që aty ia brejnë
Të gjithë flamujt e parimeve të shenjta…
Mermer i bardhë që shkëlqen si dhjamë
I ngrirë, i porsaprerë nga frigoriferi…
Mermer i bardhë që shkëlqen si akull,
Si akull përroi të ngrirë malor…
Mermer i bardhë, si akull shpelle
Që nuk e ka zënë kurrë dielli…
***
Filozofi
Dhe më ka thënë dikur një plak:
Trokitjet e hapave në tokë,
Trokitje të lehta,
Por pyetja është e rëndë:
Jemi ne që trokasim në tokë
Apo toka që troket në ne?
***
Për ku jeni nisur të paudhë?
Një motiv Tomorice-
Për ku jeni nisur të paudhë?
Më kot tani hiqni frymën thellë,
Mallkimi pas ju ndjek – gunë e zezë
Dhe më s’ju qas tani asnjë shpellë.
Për ku jeni nisur të paudhë?
O të paudhë të mëdhenj!
Kur s’ka faltore për ju kurrëkund
Si mund të ketë një Shëmbërdhenj?!
***
Gjithmonë
Sado larg që të arrish
Gjithmonë një peng do të mbetet pas
Gjithmonë një peng do të mbajë borxhli:
Si lotin me vesë ti t’ia lashë…
***
Me harrim
Pasi u artikuluan me radhë vendimet
Për të parin, të dytin, të tretin… të tridhjetë e nëntin
I njëqindi nuk e dëgjoi të tijin dënim..
Zoti gjykatës, ku e latë dënimin tim?
Po, ti je dënuar me harrim…
Botohen për herë të parë, 24 shkurt 2011/ beratinews/