Agim Mato: MEMENTO

Zëri yt u derdh si një shushurimë valësh.

Mund edhe të mos kishe ardhur
dhe gjërat mund të kishin mbetur si më parë.

Mua nuk do të më mbulonte ajo dritë e tepërt
që vinte nga thellësitë e detrave të tu,
ai verbim i ajrit rreth e rrotull,
ajo klithmë habie, ajo drithërimë.

Nuk ma mbajtën këllqet tërë këtë vërshim vezullues
që përmbyti ç’ gjeti përpara
dhe m’u desh të rivë në vendin e vet
gjithë shtyllat e rrëzuara brenda meje. Nga të çarat
e shpirtit
filloi të rrjedhë teprica e dritës
si ca përrenj kanionesh.