VETMIA – FRERI I ZJARRTË

 

 

Mustafa SPAHIU

 

1.

(Toka rënkon – nga virusi)

 

Plimi i zogjve shtegtarë ende

s’kanë ardhë ngjyrash t’ylberit

 

E spërkasim tokën me tekila

fariseizmi mbi kalorës t’apokalipsës

xarnavelët zgërluqeve t’etur

 

u gjend e vërteta drapëroresh

ngadhnjejnë detshpirtgjerët

e keqja s’erdhi para ferrit

 

hëna lanë panikun me zbatica

grafullojnë gejzerët e shpresës.

 

2.

(Vetmia – lule kaktusi)

 

vrik do na begatohen ninëzat

dallëndyshet hijeshojnë natyrën

 

sqepa blerimi zhdukin pikëllimin

fytyrat mbushen me ringjallje

kthetrat e virusit nuk vërsulen

 

kaktusat lulëzojne nga bukuria

ferrat buzëqeshin sikur polemi

vrragëve t’ballit s’dalin polipët

 

pikëmesditës rriten dëshirat

kopshtarët duan borën e vjeme

 

3.

(Vetmia – mirënjohje e urtë)

 

koronovirusi trokthi na erdhi

në prag të derës u tromaksëm

 

shkurtake janë largësitë zëra

u futën labirinthit të lëkurave

çapojmë bërrylash nga fundosja

 

porosia hënës pa humbur vetëdie

për çmim jete mos na zënshin

najadat vjen shtjellë tsunami

 

Albert Kamus flet për Murtajën,

as grip derrash, as psitakoza.

 

4.

(Freri zjarrtë – natë polare)

 

Se thirrëm se pritëm duarhapur

shigjetat na goditën zemrash

 

si kuçedër këmisha në trup

syqenëza na ngjoki thembrat

zogjtë e Stimfalit u shfarosën

 

janë sukseset e para të njeriut

brohorisnin kasnecët e lumtur

tha:gjakonimi larg sysopata

 

lubisë i vehet freri i zjarrtë

linç hi e pluhur n’Arbor Vitae.

 

 

5.

(Emrin po – fytyrën jo)

 

Polifemi prin me Luciferin

janë të pajustifikueshëm

 

patogjenezën do ta fusim

nën tokë shtatë pash thellë

janë pa ngjyrë as pa forcë

 

shqetësimi është i pranishëm

lindjet me trajtë të përtërira

zgjojnë mëngjeset të paemër

 

ikësh të martën e 13-të prapa

Antartikut mbi vezë të djallit…!

 

 

E hënë, 17 mars 2020, në Dardaninë Ilire.