Cikël poetik nga Avdush Canaj

E SHTUNA

E shtuna

e largon mërzinë.

Vijnë zogjtë me atlete,

shtëpia mbushet

këngë e lojë.

Gonxhet e vargjeve

hapin petalet.

Dielli mes degësh

vizaton lumturinë.

Qiellit të haresë fluturojnë

gjyshja me gjyshin.

E hëna kur vjen

në gjumë bie shtëpia.

 

NJË PIKË LOT 

Gjelit tim

ia pashë një pikë lot
kur dolëm
nga shtëpia.

E shita
t`ia blej Nënës barërat.

O Zot, tha,
të shërohet Nëna!

Nënën e morën engjëjt.
Edhe ai gjel është diku në qiell,
nënën time kërkon!

 

NË KATIN E TETË  

Gjyshi erdhi nga fshati

me verën me sandale!

Nga xhepat i fluturojnë

zogjtë me cicërima,

degëve luhatën mollët

me faqet si të diellit,

tutje kroi bënë muzikë

me violinën prej uji,

e bari

luan valsin e blertë

bashkë me lulet

me këmishët

poezi.

Tutje një dre i vogël

vrapon me lumturinë

për dore!

Vera këndon

në katin e tetë,

në Ulpianë!

 LETËR NËNËS NGA BURGU

Nënë,  gozhdat m`i kanë ngulur,

thonjtë m`i kanë shkulur,

syrin ma nxorën te dritaret,

aty, tash, o nënë, fikin cigaret!

Këmbën ma thyen ditën e shtatë,

bishat mbi mua i lëshojnë përnatë.

Më kafshojnë, zbrazin vrerin

edhe zemrën duan t`ma nxjerrin.

Dje më tha ai qeni i zi:

Do të hamë me meze e raki!

Jam i fortë,s`nxjerr zë gurdheu!

Vetë Prometheu nënë, Prometheu!

Ti për mua s`vë gjumë në sy

deri në mëngjes,

je nënë,

dritë e yllësisë.

Dashuria yte s`më lë të vdes

dhe s`do të vdes, o nënë,

s`do të vdes,

pa ia shtypur kokën lubisë.

Maj 1983, 

Burgu Ushtarak, Sarajevë