Odiseas ELITIS: E KALTËR E THELLË

Të morën mësysh nuset e fundarit

Erinitë e bardha të mistralit

Zilinë e trupit duke ndezur

Por kur endëset e diellit vunë buzën në gaz

Ato që lakmonin një lazmim tokësor

Pambarimit befas ti i more ngjyrën.

Tashti tek shkel unë ndër shpate

Boçeve që shtroi duke fryrë

Era yshtëse me buzë të kaltërreme

Teksa shkas pishave të tatëpjetës

Dhe shtrij flatrat vështrimit tënd të pafund

Teksa i gjej gojës së murrlanit një psalm që t’i shkojë

Më ndriçon gotulla mërmërimën e thellë të rërës

Dhe shoh lule që rrëzohen ujërave të kthjellët

Leshterikë zeshkanë në nanuritjen e pëshpërimës

Shtamba të duruara në dritaret e Egjeut.

Dhe shoh veçse një zog përshkënditës

Teksa e pi enigma e përqafimit tënd

Njëlloj siç pi agullima natën

Dhe shkëlqimin fytyrat e shtatoreve.