Ilir Levonja: Ulu e të flasim, bir…

Ulu e të flasim bir,

ulu pranë meje.

Më pyete për babain

dhe unë të thashë se

ka qënë burrë i bukur,

por unë i ngjava mamasë

simbolit të bukurisë,

megjithatë ai mbeti heroi im.

Ulu të flasim se,

të dëgjova

kur u the shokëve që unë

jam idhulli yt.

Nuk e di nëse e meritoj

dhe nuk e di se për çfarë më adhuron,

pasi unë vetes i njoh pak lavdi heronjsh,

apo burrash të ndritur.

Nuk e di se për çfarë

mund të mburresh

me mua?!

Megjithëse nganjëherë,

rri edhe unë mendohem,

për çfarë e adhurova dhe

akoma e adhuroj tim atë ?

Ai nuk më bleu një herë një lodër,

edhe tani më djeg shpulla e tij

tek rrëza e veshit.

Por prapë disa gjëra ia mbaj mend,

disa çikërrima shenjti;

nuk erdhi një herë i dehur në shtëpi

nuk mori borxh një herë;

ashtu i sertë

fjalë prerë

vërtetë,

por kurrë

nuk më quajti

kalama.

——-

2016