Sadik Bejko: E papritura

Gruaja ime fytyrë dashur- sy prej qumështi, sy prej loti-

që për martesë vjershat t’i solla dhurata,

s’ prisja që mbi vargjet e mia

të binte rrufeja, të binte sopata,

S’e prisja që tej fytyrës së përlotur si faqja e një pellgu,

të shihja tek ti nusja e njomë

pemën e fortë ngritur mbi dridhjet e një shelgu.

Loti nga harku i bukur i syve m’i fortë se shigjeta

m’u ngul ngrohtë në ngurtësinë e trishtimit-

degëz e prerë, zhveshur nga rrufeja

m’u bëre fyell i durimit.

S’e prisja që te vajzëria jote pa halle,

vajzëri si tokë e njomur me lule,

befas në tërmet të shfaqej një figurë e lashtë statuje.

Gruaja ime sy prej loti, sy prej qumështi.