Selaudin R. Guma: Shtëpia e lashtë

 

Shkruaj shpesh për historinë

Në vargje të dalë më mirë

Shtëpi e vjetër, e lashtë

Hijeshon përmbi Luzat.

 

Të ndërtoi Zeneli i parë

Dhjetë dritare në çdo kat

Nëpunës i vezirit t’madh

Pranë kroit me sofat.

 

Shtëpi, skalitur me gurë

Që s’t’u shua fama kurrë

Rrite djem e prite nuse

Rrite vajza si burbuqe.

 

Shtëpi me të trasha mure

Me portikë gjithë nure

Odë e ngrohtë, derë bujare

Prite njerëz, moj kanakare.

 

Shtëpi me dhoma të larta

Nxorre njerëz, penëflatra

Që bënë histori të arta

Besa-besë me fjalë të pakta.

 

Nxorre Ali Kalo Luzatnë

Patriotin famëlartë

Që nderon të tërë fshanë

Nga Amerika në Francë.

 

Punoi për Shqipërinë

Telegramet vejnë e vijnë

Vilsonit dhe Çurçillë

Kajzerit dhe Austrinë.

 

Shtëpi që rrite Remzinë

Po ashtu edhe Arshinë

Gurgullon si Gurrëmira

Dy shekuj pa nxjerrë filiza.

 

Të ngrohë e rrite Myftarin

Myzaferin dhe Novruzin

Nder I bëre Luzatit

LLamburit në mes të fshatit.

 

Me Zenel, Aliun e dytë

Me Qemon dhe Fatimenë

Nevzatin me gjithë Pëllumbin

I rrite si njerëz të mirë.

 

Moj e lashtë, moj e mirë

Mbrujte doktorin e dlirë

Në gjithë globin s’ka kufij

Na rrit neve krenarinë.

 

Në harkun tënd prej mermeri

Kanë kaluar luftëtarë

Agronomë, oficerë

Ligjvënës dhe vreshtarë.

 

Mos harrojmë Riza Gumën

Pemëtarin më të mirë

Që la gjurmë për ditët e sotme

Dhe që vlerësonte njerinë.

 

Behar ishte zemra e tij

Bujarinë e kish të parë

Kush e njohu s’e harroi

E kujton si punëmbarë.

 

E rindërtoi shtëpinë

Rriti, priti shumë fëmijë

Faten, Selon e Nebinë

Hanushen, Arian e Marinë

Sokol, Marlën, Elis e Fatmirë

Dhe së fundmi Arsid benë

Pas tij dhe shumë të tjerë.

 

Shtëpi e ngrohtë me hark guri

Burove siç buron lumi

Asnjëherë s’do të harrojmë

Se pa rrënjë s’dimë ku të shkojmë.

 

29.03 2022.