Irma Kurti: Një ditë do t’më tregosh…

Një ditë do t’më tregosh historinë tënde,

lotët që ke derdhur dhe puthjen e parë,

dashurinë e përjetshme, apo nostalgjinë

për shtigjet e tokës sate aq afër dhe larg.

Një ditë do t’më tregosh historinë tënde,

rrugëtimin e gjatë, rrëzimet e zakonshme

në ndjekje të lumturisë, derën gjysmë të

hapur që nuk të ftonte kurrë, iluzionet,

shqetësimet, intimitetet e tua, pasiguritë.

Do të dëgjoj zërin tënd që sjell gjithmonë

paqe në kaosin që brenda vetes unë mbaj;

këtë herë do të dridhet si flaka e një qiriri,

i ëmbël e i pakapshëm, si ëndërr magjike,

ndërsa tej xhamit, në heshtje, rrëzohen yjet.

Do t’më vijë keq që nuk u gjenda më parë

në udhëtimin e jetës sate tekanjoze dhe

të vështirë, të t’i thaja lotët, të t’i mblidhja

brishtësitë në gishtat e mi dhe, si fluturza

të bardha, t’i shpërndaja tutje në errësirë.

Un giorno mi racconterai la tua storia,

il tuo primo bacio, la lacrima versata

per un amore eterno, la tua nostalgia

per i sentieri di una terra così lontana.

Un giorno mi racconterai la tua storia,

il tuo cammino e le cadute cercando

la felicità, quella porta socchiusa che

non ti invitava mai e tutte le illusioni,

le insicurezze, le angosce, le intimità.

Sentirò la tua voce che mette sempre

pace nel caos dentro di me che vibra

stavolta come fiamma della candela,

dolce e inafferrabile come un sogno,

mentre oltre il vetro cadono le stelle.

Mi dispiacerà di non essermi trovata

prima in quel percorso della tua vita

per asciugarti le lacrime, raccoglierti

le paure tra le mie dita e disperderle

come farfalle bianche nelle notti buie.