Xhezide Selimi: Laurë…

Shtati saj i kulluar, fshehur lumenjve e

brigjeve të lashta shqipe,

Ajo të përfytyron bukurinë e zanës

duke thirrur me zë të çjerrë

për të mrizuar në malin e Laurës

Beli i këputur në mes, jo për një

por për tre kollana

këmbët qiri të drejta, s‘kanë nevojë për taka

Në sytë e saj gështenjë flasin 1001 botëra

Derisa ti lufton ta kapësh vetëm

njërën nga to

humbesh drejt universit të saj të panjohur.

Buzët e tulta,

të bëjnë të shkrihesh thellësive të pamjes magjepsëse që krijon e qeshura e saj

floku gërshetash ç‘thurrur

takon ilirën e ruajtur në qelq

për të ripërtrirë farën ariane

të bekuar ndër vite.