Xhezide Selimi: Era përkund gjethet

Era përkund gjethet

Mundohet të më vëjë në gjumë

Përkundja e tyre më

turbullon shpirtin

Mbyll sytë

Jam në ëndrrën e bukur

të gjetheve vezulluese

endemi nga pema në pemë,

nga trungu në trung.

Me krahët e zanave të malit fluturoj

nuk mrizoj dot bukurinë që shfaqet

brenda meje.

Të zgjati dorën ty,

n’ajër së bashku me gjethe vallzojmë

valësin e stinës naive

ndeshemi me aromat e paarrira

të pishave.

Shndërrohemi në halorë dhe

biem ngadalë në tokën tonë

Për t’u ripërtrirë pastaj në dashuri

të kohërave antike.