Jorida Satka: Dridhen gërmat e pathëna

Ëndrra niset drejt teje

në errësirën e bardhë,

Ku të intrigron misteri

me mjeshtërin e frikës.

Dridhen gërmat e pathëna,

të plotësojnë vargun në buzët e tua…

Dhe gërvisht hijen e natës

akrepi i agut.

Kam frikë,

kam frikë të hap sytë dhe më merret fryma në errësirë.

Kam frikë se s’do ta mbaj mend ëndrrën.

Kam frikë se s’do jem zanafilla e natës.