Zana Tako: Lermë të të vështroj…
Lermë të të vështroj…
e të kuptoj kryefjalën e mendimit,
sa të vështirë aq edhe të lehtë,
të freskët…
përzier me flladin e fushës,
ku luaj me hapa fëmije,
e ti,
më ndjek duke më zënë,
pa më thënë se… të zura…
E di,
më zure në çarkun e dashurisë,
pa më vrarë,
pa më lënduar.
Nuk të bëj me faj,
por të them,
se të dua kur më zure,
se të doja,
kur ende nuk ishe me mua.
Më kishe prekur fijen e mendimit kur u takuam,
e faji….
nuk duket kund…
Jashtë dritares,
një zogth i vogël ende pret.
E shoh tek çukit pa vështruar nga unë.
E ndjek me sy…
Dua të më kuptojë…
Çukitja e tij nuk e trazon mendimin tim.
Udhëtojmë në këtë jetë,
pa e njohur stacionin e fundit,
atje ku na pret ajo,
e panjohura,
mbuluar me tis misteri,
atje ku gjendet fjalë dhe kryefjalë,
ku shkruhet ajo që ende nuk e kemi lexuar.
Të flas dhe më kupton.
Të kuptosh pa folur,
do të thotë se njeh brenda botës
ku shpirti flet me kodin e tij,
i cili hap dyer ku gjendet ajo,
e shumëpritura,
veshur me petale lulesh shumëngjyrëshe.
Brenda tyre të kam gjetur,
e të dy flasim pa folur,
për atë çka ndjejmë me përmallim,
ditëve dhe netëve pambarim…
25 qershor 2023.