Astrit Lulushi: Imagjinatë

E duam elokuencën për hir të saj, dhe jo për ndonjë të vërtetë që mund të thotë, apo ndonjë heroizëm që mund të frymëzojë.

Njerëzit në përgjithësi, politikanët, nuk i kanë mësuar ende vlerat krahasuese të tregtisë së lirë, bashkimit dhe ndershmërisë. Këto janë të domosdoshme për një komb, krijojnë atmosferën. Për ndryshe ajri bëhet mbytës, nuk ka zgjuarsi, as talent, as dëshirë për t’u kapur me çështje relativisht praktike, të përulura. Njeriu përtërihet, por vesh robën nga trupi i të vdekurit dhe e quan këtë, “traditë”.

Nëse do t’ia vishnin zgjuarsisë fjalëpakë vizionit tonë, Shqipëria do të kishte përfundiuar tranzicionin, për të cilin as nuk flitet më; dhe nuk do të mbajë me fanatizëm renditjen në fund të botës,  thuajse në të gjithë aspektet.

Njerëzit do t’u bindeshin me gëzim atyre që dinë dhe mund të bënin më të mirën e mundshme. Por as dinë dhe as nuk mund të bëjnë më mirë – janë të papastër. Qeveria nuk mund të ketë asnjë të drejtë mbi personin dhe pronën e tjetrit. Po të kishte fuqi, është si agresioni ndaj nje vendi tjetër. Përparim nga një diktaturë absolute në autokraci. Edhe filozofi kinez ishte mjaft i mençur për ta konsideruar individin si bazën e perandorisë. A është demokracia e mirëfilltë, përmirësimi i fundit i mundshëm në qeveri? A nuk është e mundur të hidhet një hap më tej drejt njohjes dhe organizimit të të drejtave? Nuk do të ketë kurrë një shtet vërtet të lirë derisa të arrijë ta njohë individin si një fuqi më të lartë dhe të pavarur, nga i cili rrjedh gjithë fuqia dhe autoriteti i shtetit. Unë e kënaq veten duke imagjinuar një shtet që mund të përballojë të jetë i drejtë për të gjithë njerëzit dhe ta trajtojë si një fqinj të barabartë me veten. Një shtet që jepte këtë lloj fruti dhe e linte të binte sapo të piqej, do të përgatiste rrugën për një shtet akoma më të përsosur, të cilin e kam imagjinuar, por ende nuk e kam prekur.