SHERAFEDIN KADRIU: SIKUR TË BISEDOJA ME NANËN

 

(Nanës Terezë)

 

Do t’i thosha

Për do mote

Të vështira

Duke i pritur do kohë të mira

Kam ngrënë nga buka jote e shenjtë

Nanë

 

Në njëmijë copa e patëm ndarë heshtjen

Kur ushqenim shpresën e Ditës sonë

 

Ti

Sintaksën e shqipes e begatoje gjithnjë

Me gjuhët e botës që flisnin për Ty

 

E ne

Me emrin tënd e ngjitnim Gurin e Sizifit

Për çdo ditë të lume

E s’jepeshim

 

Se të kishim ty

Kohë që erëmonte

Si Lulja Gonxhe

 

Në shtëpi

Në rrugë

Kudo

Buzëqeshja ndriste si drita e Hyjit

Në fytyrat e heroizmit modern

 

Me shembullin tënd

E me bukurinë e Lutjes përballë ankthit të kohës

Ia hapëm portën  Lirisë

 

Tani

Përmes dritës së përjetësisë

Nga qiejt që s’preken

 

Emri Yt

Mbi harresën tonë orë e çast dritëson.