Mimoza Bici: Më ler të të dua

 

Më ler të të dua shpirti im

dashni e fsheht

pushtim i përjet’.

E bukur është bota

aty ku flen ti

E unë s’jam më trup

s’më duhet ky trup

Vetëm puhizë

Liqenit të ngrohtë

Vetëm një re

qiellit të ftohtë.

 

Je një zjarr tek mbetesh hi

Ky hi përvëluar shpirtit tim

përsëri ndizem të digjem tek ti

Je akullnajë ku s”ka diell ta shkrij

E prapë unë gjej portën

brenda teje të ngrij.

 

Sa them u dashurova

të nesërmen harroj

Errësirë vegimesh

një tjetër kërkoj

I iki vetes

kthehem verbuar

Vesh sytë e botës

lëkurës arnuar.

Si hoje janë mbledh

të gjitha çfarë preke

I shrydh

më pas dheut i kalb

E prapë të kërkoj

E pse të kërkoj?

Nuk gjej më qetësi

Nuk rresht së dashuruar

E pakohë dashurisë tretur

brenda në kohë djegur

Me krahë mister

errësira ndriçon

ngjyrën e vet

E unë zhytem vetes

më e bukur se kurrë

Aty ku mes ngricës dhe flakës

këndoj e vallëzoj

rreth trupit tënd

ashtu lakuriqësuar

t’më vishesh veç ti

si pëlhurë aq butë

frikës

së bukurisë Nimfës liqenit blu

Të mbetem aty

për ty

Një këngë e pakënduar kurrë…

Tiranë, shtator 2023.