Vlora Obertinca: Hyjnesha në fron

Një grua e bukur

Një grua e fortë,

Është kombinim fatal

Që s’mund askush ta mposht.

Gjithë lakmojnë

Të jenë pranë saj,

Por pak kujt a hiç

I bije hise bekimi i dritës së saj.

Sa e bukur aq e mençur

Sa tërheqëse,

Aq prej saj janë të trembur.

Kur dikush afrohet

Për të prekur dorën e saj,

Ajo ia tregon sekretet e jetës

Asnjëherë pa e parë!

A është Zanë apo Sirenë?

Si mund t’i njoh njerëzit

A janë të vërtetë apo të rremë?

Me një mbyllje sysh

Sheh përtej oqeanit,

Me një prekje shëron plagët

Nga lëndimi i djallit.

Me të hapur gojën

Qetëson njeriun e mërzitur,

Me të shikuar në sy

Shëron zemrën e drobitur.

Me t’u ngritur në këmbë

Len gjurmë aty ku shkel,

Kjo është femër e bukur

Por edhe në fron hyjneshë!