Astrit Lulushi: Toka nga Hapësira
Kur udhëton me aeroplan, Toka duket e gjerë dhe e lidhur. Për ata që kanë fluturuar më lartë, në hapësirë, ajo duket e brishtë dhe vogël.
Më 1962, Yuri Gagarin u bë njeriu i parë që arriti në hapësirë dhe ndoshta i pari që përjetoi atë që shkencëtarët tani e quajnë “efekti i përgjithshëm”. Ky ndryshim ndodh kur njerëzit e shohin botën nga lart dhe vërejnë se është një vend ku “kufijtë janë të padukshëm, ku grindjet racore, fetare dhe ekonomike nuk shihen askund”.
Efekti i përgjithshëm i bën grindjet e njeriut me njëri-tjetrin të duken tepër të vogla dhe e paraqet planetin ashtu siç është në të vërtetë, një organizëm të ndërlidhur.
Tani shkencëtarët thonë, që nëse më shumë njerëz do ta zhvillonin këtë perspektivë planetare, ne mund të rregullonim shumë nga ato që mundojnë njerëzimin dhe planetin.
Parë nga lart, Toka është shumë më e brishtë nga sa mendohej.
“Nga dritarja e Stacionit Ndërkombëtar të Hapësirës, pashë shkreptimat e stuhive të rrufesë, pashë perde vallëzuese të aurorave që dukeshin aq afër sa mund të zgjatnim dorën dhe t’i prekje. Dhe pashë hollësinë e pabesueshme të atmosferës së planetit tonë. Në atë moment, u godita me kuptueshmërinë e mprehtë se ajo shtresë e hollë mban gjallë çdo gjallesë në planetin tonë”, tha astronauti Ron Garan në një intervistë në televizionin amerikan.
“Pashë një biosferë të ylbertë që mbushej me jetë,” vazhdon ai. “Është e qartë se nga këndvështrimi i hapësirës ne po jetojmë një gënjeshtër, se njerëzimi duhet të rivlerësojë prioritetet e tij.
Garan thotë se po paguajmë një “çmim të lartë si qytetërim për paaftësinë tonë për të zhvilluar një perspektivë më planetare dhe kjo është një arsye pse nuk po zgjidhim shumë nga problemet tona. Edhe pse aktiviteti ekonomik mund të përmirësojë cilësinë e jetës në njërën anë, është gjithashtu katastrofike për planetin që mban jetën tonë.
Është njësoj si të presim hundën për të rregulluar fytyrën tonë”.
Aktori William Shatner, 92 vjeç, pati një përvojë të ngjashme kur udhëtoi në hapësirë më 2021.
“Ishte ndër ndjenjat më të forta të pikëllimit që kam hasur ndonjëherë”, shkroi Shatner. “Kontrasti midis ftohtësisë së egër të hapësirës dhe ushqimit të ngrohtë të Tokës më mbushi me trishtim dërrmues. Çdo ditë, përballemi me njohurinë e shkatërrimit të mëtejshëm të Tokës nga duart tona: zhdukjen e specieve shtazore, të florës dhe faunës. … gjëra që u deshën miliardë vjet për të evoluar dhe befas ne nuk do t’i shohim më kurrë për shkak të ndërhyrjes së njerëzimit.”
Pra, kur të mund ta shohim botën përtej një mendësie dy-dimensionale dhe të përqafojmë realitetin e vërtetë shumë-dimensional të universit në të cilin jetojmë, vetëm atëherë nuk do të notojmë më në errësirë, si sot.
Please follow and like us: