Kitarë e harruar, poezi nga Edmond Kaceli
O kitarë e heshtun,
në prehrin e pluhurit mbetë,
të prek me gishta t’dridhun,
por tingujt e tu janë të tretë.
O kitarë e moçme
harruar në një qoshk të memories
mbuluar pluhur
me telat çakorduar
Më dukesh si ajo vajza
që pata dashtë fort, diku, dikur
e n’epshin rinor bërtitshim
pa zâ:
Ajo: Më ban të ndjehem grua!
Unë: Më ban të ndjehem burrë!
prill 2025.
Please follow and like us: