Viron Kona: Prezantohu, sa vlen ti zotëri?

Në bibliotekë pashë mijëra libra,

shkruar nga mijëra mendimtarë,

fare mikroskopik m’u duk vetja,

në qiellin e madh shkëlqimtar.

*

Kujdestari i bibliotekës m‘pyeti:

S’po të njohim nga vjen, o njeri,

duke m’u afruar, më pëshpëriti:

na u prezanto, sa vlen ti zotëri?

*

U prezantova e ai butë më tha:

ty zotëri, s’të kemi fare n’listë,

por vend më t’mirë se ky s’ka,

ku ti mund të përfitosh dituritë.

*

Librat e radhitur bukur në rafte,

nga mendjendritur janë krijuar,

aty është nektari, ajka e dijeve,

ta dish shumë ke për t‘mësuar!

*

Kur të vijë çasti që të shkruash,

ji vetvetja, askush s’të detyron,

por vepra jote do të jetë e vyer,

nëse zërin e zemrës dëgjon.

*

Nga misioni kurrë mos u tërhiq,

ndonëse mund të kesh dështim.

Asgjë s‘arrihet me fjalë magjike, 

por me vullnet dhe përkushtim.

*

Ti duhet të dish që të zgjedhësh,

të jesh meteor apo yll jetëgjatë,

i pari flakëron dhe shuhet shpejt,

i dyti shkëlqen qiellin çdo natë.

*

Do shpërblehesh me mirënjohje,

S’do të kesh përfitim dhe pasuri,

njerëzimi i mban në zemër bijtë,

siç mban dielli rrezet e tij.

*

Në qoftë se veprat që do kryesh,

do të shpallen me vlera një ditë,

i nderuar e krenar do t’ndihesh,

dhe emrin do ta kesh në listë.