Cikël poetik nga Sazan Goliku

 

 

NDOSHTA

 

Mami me bluxhinse të çjerra në gjunjë

ecën krenare duke shtyrë karrocën me vajzën një vjeçe e gjysmë.

Vajza nuk ka në duar kukull prej lecke made in stërgjyshja

si të Agnes Samsonit që e dogjën të gjallë në turrën e druve.

 

Ajo  mban në duar një I-Pad, ka në duar botën por jo veten.

Me se do të luaj pas njëzet vjetësh?

A do të bëjë si e ëma dashuri?

A do t’i vuajë dhembjet nga lindja e foshnjave?

Ndoshta do të lindë në ndonjë anije sferike në kozmos!

Ndoshta do të bëhet një Nënë Terezë e re…

dhe ndoshtat nuk kanë fund.

 

15.1.2022

 

 

ZILI

 

Diçka e vogël e padukshme si krimbat e mishit,

gërryese si guri smeril që ha së pari atë që e ka,

një ndjenjë e verdhë bëhet e kuqe dhe të helmon gjakun.

 

Ata që nuk e kanë zilinë në tru ajo për ta nuk ekziston

edhe pse nuk kanë bërë në shpirt vaksinën kundërzili.

 

Zilarët brejnë e ushqehen me plehrat e pandërgjegjes së botës.

 

12.11.2021

 

      SHPIRTËZIM

 

Ulërima e pyllit u përplas te retë e nxira,

retë ia përcollën qiellit si valë të dhëmbëzuara  

qielli ua dhuroi yjeve.

 

Lotët e drurëve të prerë

u përthithën nga shkretëtira e së nesërmes.

 

27.11.2021

 

         

GUXIMI

 

(Këngë për Vasil Laçin)

 

Prush në zemër, zjarr në dorë

një djalosh – mbi perandor.

 

Zemërimi ngrihet mal,

deti ngrihet valë valë.

 

Mbi Piqeras qajnë yjet,

nëpër male dridhen pyjet.

 

Ndriçon emri trimëror

për Vasilin tonë dëshmor.

 

Gdhënden fjalët e lavdisë

për Vasilin e lirisë.

 

OBELISK

Kur nis të shkruash për dëshmorët

pena nis të pikojë gjak.

Kur shohim fotot e dëshmorëve,

rreze drite shpërthejnë sytë e tyre.

Kur përkulemi mbi mermerin e varreve,

prej tyre çelin lulet e pranverës.

Kur mjergulla e harresës na përmbyt zemrat,

ne harrojmë që jemi ç’ka jemi.

5.5.2021

                               GJENETISTJA

R. Frenklinit

Një trëndafil i bardhë rrezaton

në gjysmerrësirën e laboratorëve.

Rozalinda, Rozalinda – moj shenjtore e pa fe.

Harrove veten, u krodhe në lumin e rrezeve…

gjete sekretin mbi sekrete –

rrënjët misterioze të ADN-së

dhe mbete trëndafil i bardhë i pavyshkur, i harruar

në vorbullat e egoizmit hileqar.

13.6.2021

 

SALAMANDRA

 

Dimri i egër i gjatë… së fundi

ngordhi.

Salamandra e vockël mes akullit të trashë…

u ringjall.

Dhe nuk është Jezu Krisht!

“Është bija ime! – më pëshpëriti në ëndërr 

Nëna Natyrë.

 

 

PREDIKIM HERETIK

 

Mashtrimi i parë dhe vetëmashtrimi i funditi nis me besimin:

për atë që nuk e ke prekur kurrë dhe kurrë nuk ke për ta prekur,

për atë që njeriu e ka vetëkrijuar,

për t’u bindur me vetëmashtrimin.

 

Dhe mosbesimi e bëri Njeri

të tallet me veten.

Ashtu qoftë!