Odise Kote: VEGIMI

Si lindka kështu? sikur plas cipë e dimrit,

mbushur vezulli e kundërmim mali.

Vegim – shpuzarak, rindezur prej hirit,

përplot rrëkeza ujrash, mugullimë bari.

Vegim shojza – malli e shpuzë flake,

lëkurënxirë nga diejt e detit të egër,

Krahun ma çikin retë bredharake,

zjarr që djeg pendimin e një zjarri tjetër.

Kur e putha dhuratën e ajërt të vegimit,

më mbeti në gojë shija e jamballit,

gjersa kënduan gjelat herët në mëngjes.

A se bën dashuria shiun që të bjerë…?