Drita Kadriu: Edith Piaf dhe unë për pendim

 

Nuk kisha menduar fare

Deri sa pëllumni i Anakreontit erdhi në dritare

Ec, më tha, mos u kujto

Shtigjet janë të hapura po aq sa detrat e oqeanet

Dhe mos u pendo, për asgjë.

 

Kurrë nuk isha besatuar

As unazë e flori s’kisha pranuar

Deri sa pëllumbi i Anakreontit përsëri erdhi në dritare

Më tha fluturo larg në qiell

Dhe mos u pendo fare.

 

Nuk isha trishtuar nga dashuri e huaj

Deri sa pëllumbi i Anakreontit erdh’ e më tha

dashuro sa thellësia e oqeaneve

Dhe mos u pendo!

 

Përsëri pëllumbi i Anakreontit, në dritare më tha

Dhimbjet dhe kënaqësit të një brumi janë

Si Persefonia gëzimet fillo

Absolutisht pendim nuk ka.

 

Mitrovicë, 10.05.2021.