Ilir Levonja: Përse e do kaq shumë Lulzim Bashën, kompania Rama?!

Asnjë lider i së djathtës nuk ka qenë kaq i dashur për të majtën, sa Lulzim Basha. Madje qitjet me sqimë se amerikanët e treguan qartë me vizitën e Sekretarit të Shtetit, se, me kë duan të punojnë.

Ata janë me Ramën dhe Bashën. Të tjerët janë non grata, përfshi edhe presidentin Ilir Meta. Janë qitje që kanë funksionuar përsosmërisht. Madje edhe politika të tilla, si foto me iksin apo me ypsilonin, mjafton që të jetë funskionarë nga adminstrata e Washingtonit.

Amerikanët vërtetë nuk të falin, mund edhe të të rrëzojnë nga pushteti. Siç pretendehohet se ndodhi me qeverinë e parë Kurti-Mustafa. Por edhe të shtrëngojnë dorën kur e rifiton atë. Dhe të jeni të bindur, se, nëse zgjedhjet në Shqipëri do i kishte fituar e djathta, sot non grata do ishte Edi Rama. E kam theksuar edhe më parë.

Ndaj të gjithë atyre që kanë me shumicë argumenta mbi analizat se përse u shpall non grata Sali Berisha dhe familja e tij. Apo përse e presin me kaq qejf një gjë të tillë edhe për Presidentin në detyrë, qytetarin e tyre Ilir Meta etj., ruajini ato argumenta se shumë shpejt do u duhen edhe për kompaninë e Edi Ramës. Madje edhe atyre që me statute facebook-u e shohin të keqen e vendit vetëm tek njëra palë, apo disa emra.

Eshtë e tëra një karabina blozë. Ekonomia e vendit dhe demokracia në Shqipëri nuk ndreqen me faktin se, e do Amerika apo jo, Berishën me Metën, por me kolegjilatetin dhe ligje të forta. Po përse Basha është sot kaq i dashur, lider normal, europian, që e do Amerika?

Kjo sipas të majtëve, makinerisë së tyre të shtypit etj. Eshtë fare e thjeshtë. Bashën ne ua servirim. Madje të gjithë sa janë aty, jemi ne ata që ua servirim amarikanëve. Sikur edhe kunguj t’u servirim, ata do u shtrëngojnë dorën. Por realiteti është se Basha nuk fiton. Nuk ua ngacmon nervat. Nuk ua prish galopimin drejt konsolidimit të një fuqie absolute. Jo Amerikës dhe amerikanëve, por Edi Ramës me kompani.

Në Shqipëri sa do dhe si do ta kthejmë, ka një dominancë të majtë, e cila më shumë se të ndreqi vendin është e fokusuar tek vënia poshtë e kundërshtarit, atë që dikur e quanin armiku i klasës. Dhe fakti më i thjeshtë është ai që nuk merren shtetarin, por me atë që ka çelsat e kashtës.

Kësisoj vdesin për Lulzim Bashën, pasi askush tjetër nuk po u shërben më mirë se ai. Po ta vësh re murin e tij në Facebook a në Twitter ka një boshllëk nga dt 14 qershor e deri dje me vizitën e Sekretarit të Shtetit. Brenda këtyre ditëve ndodhën plot gjëra që për një lider normal opozitar, aq të domosdoshëm për vendin, duhej të ishin tronditur themelet e qeverisë.

Krimi nuk ka gjë tjetër veç fytyrën e shëmtisë. Por ajo që po ndodh mes shqiptarëve është diçka më e keqe, lënia e tyre e lirë në vrasjen e njëri-tjetrit. Këto për shkaqe jo banale, por mungesës totale të shtetit. Biles deri dikut, të qëllimtë. Dhe ia kanë arritur, sot shqiptarët protestojnë në grupe dhe veçmas, ku i harxhojnë edhe energjitë e tyre pa u bërë asnjëherë të dobishëm për vendin dhe veten. Dikur ishin të sugjenstionuar nga pushtuesi i huaj dhe armiku i klasës etj, sot nga kundërshtari.

Në ditën e parë të punës, u vra një njëzet-vjeçar, megjithatë lideri i opozitës u mjaftua me një denoncim tashmë banal mbi regjimin Rama-Doshi. Opozitarizmi or mik nuk është më denoncim, mbaroj ajo kohë, por akt. Dje Gjykata Kushtetuese rrëzoi herësin dhe hapjen e pjesëshme të listave, por me një brryl ironizues, për në zgjedhjet e tjera.

Luli hesht… A e dini përse? Nuk ishte ai denoncuesi. Ai ishte suportuesi i një sistemi mashtrues, si edhe ekzistenca e tij në krye të opozitës…