Alfons Zeneli: Hije nate

1-

Për shkak të zemrës kuq dhe qelqeve të dimrit

po shuhen brenda teje ndër mijëra kumbime

ca vargje shtegtare që bartin stinë e mote.

Mu si litar shtrëngohen në fyt të natës time.

2-

Për shkak të kohës tonë dhe hapësirës tënde,

brengave që struken poshtë fjalësh mbledhur varg

dëgjon kakofoninë e stinëve që nuk ikin

sado që s’është larg ai që ikën larg.

3-

Për shkak të dritës sime a fare kot, pa shkak

një borë e padukshme mbulon. Nga jasht fryn era

dhe vesh me avull frike dy zgavra dhe dy sy

që klithin nëpër plagët e stinëve të tjera.