Vargje poetike nga Mimoza Zymeri

Mallin që kam për ty

nuk e shëruan as vitet

tetë vite ikën shpejtë,

por në mua rri e njëjta dhimbje.

Çdo natë kur mbyllë sytë

m’shfaqet ftyra jote

t’lutem t’rrish dhe pak

të të shoh sa shumë kam mall.

Ah sa shumë të desha

sa që as vitet nuk ma zbehen dot dhimbjen

lutem t’jesh mirë atje

e mos ta ndiesh ma dhimbjen.

Çast e orë të ndjej

ti për mua nuk ke vdekur

kohën do ktheja mbrapsht

të të shihja dhe njëherë të buzëqeshne kam mall.

Kisha frikë nga ti

që në fëmijëri

frikë të shihja veten

në një copë pasqyre.

Më thanë se është mëkat

ta shihja veten shpesh

këtë e dëgjoja nga ata

që veten nuk ditën me e deshtë.

Fillova të të doja

n’momentin kur të buzëqesha

befas kuptova

se kështu është ‘dhe jeta.

Jeta është vetë pasqyrë

ndaj i flisni fjalë të mira

çdo t’mirë e t’keqe që shohim tek tjetri

atë e kemi te vetja.

Pasqyrë janë gjithë njerëzit

ku ne shohim veten.