Odise Kote: E PASHË NË ËNDËRR

E pashë në ëndërr babain që ecte,

ecja s’mund të fshihet si diçka kalimtare.

I kthyer në dritëz, pikëz në mjegull,

ishte babai që ecte,

kjo ëndêrr s’mund të jetë si të tjerat gënjeshtare.

E pashë në ëndërr babain qē ecte,

me trastë mjeshtroku në udhë gurê – dertesh,

mbi kreshta të thikta përgjërim – pengjesh,

mbi male të shenjtë ballkani ecte.

Ecte mbi supe resh, nëpër lotë shirash,

ecte trishtueshëm, heshtur, tretur ecte.

Ç’rêndësi kishte në frynte shtrëngatë,

e binte dëborë përmbi dete.

E pashë në ëndërr babain që ecte,

ecja s’mund të fshihet si diçka kalimtare…