Zeqo Cama: Të fismit…

Lartohen si rrathët e rrapit

mbi supet e njeri-tjetrit,

jo siç ngrihen qiellgërvishësit,

nga kati në kat,

me majat e këmbëve

te thembrat e pararendësit,

vihen majat e thembrat për të tjerët më pas.

Si zjarret në pyll,

nga zjarri lind zjarri,

kur merr hov i treti,

zë shuhet i pari,

ndizet i pesti,

i dhjeti,

i njëqindti…

Ata që u shuan

nuk ndizen së dyti!

Tek të ikurit poshtë

nga të gjallët sipër,

i fismi, i fisëm,

vjen e ikën i fisëm.