Xhezide Selimi: Sytë që më prangosën shpirtin

Ne qelinë djathtas hyrjes kryesore

numër 5

në pavionin B

Burgu i krimeve të shenjta

shtrirë në shtratin që s‘dallon nga varri

thelluar mendimeve nuk dëgjoj

gërhitjen e shokut t’shtrir posht meje.

Lartë tavani i pluhurosur dhe zonja

merimangë

Jam si ai rrjet që ajo ka krijuar

me mjeshtrinë e saj.

Mundohem t‘gjej fijën ku fillon e mbaron ngatërresa,

por më kot…

N‘çast më shfaqet ajo,

fytyra saj e bardhë.

Flokët e arta, sytë e thellë,

buzët e tulta dhe hunda asimetrike

Ahhh…

…dhe sytë e blertë

Sytë që më prangosën shpirtin.