ÇELËSI – “Aty ku mendova se të mbylla, atje u hap një rrugë që dua”
Shkruar nga Znj. Dimitra – Klaudia Zoga: Analiste e Çështjeve Politike, Çështjeve Sociale dhe Marrëdhënieve Humanitare, Dimitra – Klaudia Zoga, Politologe nga AUTH / BA / MSc
“Kjo është ajo që unë mund të ju jap.” Këtë mbaj, se deri atëherë mund të japësh, të provosh, të duash. 14 Shkurt ishin dy zemra të ëmbla që Chef-i madherisht krijoi, dhe që atëherë ato janë shkrirë dhe ne kemi takuar me shpirtra të ndryshëm dhe kemi përfunduar përballë njëri-tjetrit. Aty mësova të të dua, ti mësove të mendosh për mua, mësuam të takoheshim dhe atje u ndamë në një urë kthimi.
Nuk është se më mungon, nuk është se kam nevojë për ty apo më mungon. Është se të kam mbyllur atje, pa mundur të shoh dritën për të të gjetur dhe për të të lënë të shkosh. Është se dikur më ke lënë “çelësat e zemrës” dhe që atëherë kam humbur apo harruar të gjithë çelësat që më vijnë në dorë. Është sikur nuk dua të mbyll asgjë, gjithçka është e hapur. Kur gjithçka është e hapur, nuk ka rrezik që ato të humbasin ose të mos vihen re. Sapo i burgosni, i futni në kafaz, përpiquni t’i vini nën kontrollin tuaj, atëherë në një mënyrë magjike duket sikur zhduken, sikur ndryshojnë drejtim.
Ajo ditë që më falë çelësat ishte dita më e lumtur e jetës sime. Një buzëqeshje, një puthje. Por pak e dija atëherë, se do të ishte një trashëgimi e përjetshme dhe një derë e padukshme që do të më ndiqte. Aty ku shkon të hapë një të re, çelësi del në mënyrë magjike dhe shfaq të gjitha kujtimet, ëndrrat, fjalët, gjysmë të përfunduara të dua! Nuk është se po të kërkoj, por ndjenjat janë mbyllur brenda meje, sikur nuk mund të rilindin për diçka tjetër apo dikë tjetër.
Është sikur e kam dekonspiruar dashurinë. Kur dashuria humbet, magjia humbet. Këtë e kam humbur bashkë me çelësat e të shkujdesurit, të shkujdesurit, të emocionuesit dhe të entuziastit. Ajo shkëndija që kishte dëgjuar atëherë ai zë dhe më tha “pashë një shkëlqim në ty”. Këtë shkëlqim e kërkoj në çdo hap dhe përballë nuk je më ti, por shumë që duan ta fshehin, ta mbulojnë me të vërteta të falsifikuara. Megjithatë, rrezja nuk fshihet, ajo gjithmonë do të shfaqet sado re të ketë.
Kjo është ajo që mund të jepja, ose më mirë, ajo që doja të jepja. Unë dua është e lidhur pazgjidhshmërisht me Unë mundem. Kushdo që thotë se nuk ka aftësi gënjen. Unë dua nuk është aq i fortë sa për ta bërë atë, unë mundem. Mos u besoni atyre që thonë se nuk mundem. Besoni në ata që duan, mund dhe do ta bëjnë atë për ju! Gjithçka tjetër është e vërteta e rreme – përditësime nga njerëz që i justifikojnë veprimet e tyre me një “harrova, nuk pata kohë, nuk është se nuk dua”. Këto nuk përshtaten në dashuri, në çelësa, në ditë dhe orë. Shumë dëshira që mund të ndërtoj dhe le të mos këmbëngulim për një çelës kur ka një qiell plot me dyer!
Kush është krijues ja: Dimitra Klaudia Zoga e lindur në gusht 1993 në Korçë dhe e rritur në Selanik. Është diplomuar me notën shkëlqyer dhe betuar në Departamentin e Shkencave Politike të AUTH-së. Gjatë studimeve ajo mori pjesë në programin Erasmus duke studiuar në Universitetin Cesare Alfieri në Firence, dega “Sociologji dhe Media”, ku shkëlqeu duke marrë pjesë në konferenca dhe seminare. Pasioni i saj është filozofia dhe analiza e diskursit, duke arritur të diplomohet me master në Filozofi dhe Teori Politike. Gjatë studimeve të magjistraturës ka kryer praktikën në Përfaqësinë e Përhershme Greke në Bruksel, ku jeton dhe punon. Që në moshë të vogël ajo është marrë me çështjet sociale dhe siç thotë vetë, me shpirtin dhe emocionet. Ka qenë pjesëtare në grupin e shkrimit të shkollës së saj, ka ndjekur seminare të shkrimit krijues, konferenca dhe seminare brenda dhe jashtë vendit. Asaj i pëlqejnë udhëtimet dhe fitnesi pasi në të kaluarën ka qenë basketbolliste profesioniste. Ajo flet anglisht, frëngjisht dhe italisht dhe gjuhën e zemrës.
Please follow and like us: