Izet Shehu, dy poezi
MBRËMJA
Sa e beftë zbriti mbrëmja,
Rreth e qark krahët nderi.
Ndizen drita,
Feksin yje,
Çelen ëndrra si ylberi.
Ja, shiko, ngadalë, si bie,
Si merr frymë,
Si flatrat hap,
Larë me rreze,
Nxirë me hije,
Uverturë e manushaqtë.
Mos e lër të shkas aq lehtë,
Pa u ndierë, se s’e gjen më.
Hidh diku
Një gjurmë,
Një mbresë
Bëhu ajër e shkriu me të!
SHTRYDHENI SHPIRTIN TIM!
Merreni,
Merreni po ta doni,
Shtrydheni shpirtin tim!
Nëse s’gjeni lëng limoni
Do të gjeni dashurinë.
Dashurinë për këtë tokë,
Për këta njerëz të rrallë.
Gjeni qoftë një vend në botë,
Që ka kaq dhimbje e mall.
Dhe nuk di kush i ka nëmur,
Këto brigje
Këtë dhe,
Këtë zemër të lënduar,
Që rënkon e nuk di pse.
Merreni,
Merreni,
Shtrydheni këtë shpirt!
Nëse s’gjeni lëng limoni,
Do të gjeni një qiell me dritë.