Ilnisa Agolli: Sot vrava një burrë!

 

Në ballkonin përbri

shoh gjithnjë të njëjtin burrë

Ai nuk punon kurrë dhe ka gjithë jetën me kollë,

një tingull i padurueshëm

si modeli i flokëve.

Në ballkonin përbri

sa herë ia dëgjoj kollën e çuditshme

burrit që gruan ia shoh rrallë

unë pi tri cigare rresht.

Sot, lëvizjeve të përsëritura

iu shtua një mizë.

Po, pashë një mizë, ndërsa i afrohej,

ti nuk mundesh të kuptosh,

këngën e një mize.

As nga kati i katërt

as kur bie shi, doja t’i thoja.

Këngën e një mize e kupton veç miza brenda gojës tënde

aty, në katin e katërt,

ndërsa gruaja bën dush.

Çudi e madhe,

askush nuk e kupton orgazmën e një mize,

si një dashnore ajo po hyn vjedhurazi

në shtëpinë e këtij burri

dhe unë e shoh

se si shkon në mesin e bajameve të tij

në atë vend të ngrohtë

ku vërshojnë sekrecionet

dhe përplasen dhëmballëve

si deti shkëmbinjëve.

Ti nuk mund të kuptosh këngën e një mize

në mesin e një burimi

ku pështyma është kryengritëse si kënaqësia dhe vuajtja përmbysëse si dhëmballët që i mungojnë.

Oh, sa bukur këndon miza

në fytin e fqinjit tim të shkretë që i fryhen sytë papritur dhe më pas bota ndalet.

Por

ai as që e ndjen

këtë çast sublim.

Është kaq i gjorë

saqë nuk i pushon kurrë kolla

edhe pasi vdes.

 

Ç’trishtim të vërtitesh vetëm në shtëpi dhe mos kuptosh asgjë.

Ja, si e mbyll dritaren,

ja si e besdis prania ime,

ja si ikën

fshihet pas murit,

ndërsa unë belbëzoj:

ç’fatkeqësi të mos jesh mizë.