Bledar Koçi: ERËMÍM

Ç’aromë…

Ç’aromë atyre mureve!

Erëmójnë myshqet gurëve…

Erëmón portë e drunjtë.

Erëmójnë duart e nanásë mbi perde, peróndave mbetur…

Erëmón dhe baltë e trëndafilit të vdekur.

(Ah, trëndafili… që më ndiqte avllisë e gajasej me mua)…

Erëmón tmerrësisht dhe një mën gjysmë prerë, dimrash i mardhur.

Dhe kashtë e kasolles me thupra bri hënës varur.

Ç’aromë…

Ç’aromë atje!

Dhe unë erëmój…

Në çapa fëmije,

Mes tyre përmallur.