Poezia e Janis Ifandis vjen në shqip nga Romeo Çollaku

 

 

Janis Ifandis (1949)

Lindi në Raina të Etolisë. U mor me bujqësi, blegtori, gjah, kalorësi, astronomi dhe tezgjah. Në moshën 22-vjeçare i ndërpreu studimet e larta për drejtësi. Ka botuar disa libra poetikë: «Manthraspenda» (1977), «Mistikë të Lindjes» (1982), «Edda e lashtë» (1983), «Pasqyra e të Parit» (1986), «Shenja të Kujtimit të Pavdekshëm» (1987), «Poezi Qëndisje Lëkurës së Djallit» (1988), «Tempull i Botës» (1996), «Alektor Erasmius» (2002), «Έρως ανίκατε μάχαν» («Dashuri e pamposhtut në luftë») (2004). Ka përkthyer poetë të lashtë lirikë grekë, si dhe poetë të tjerë të huaj. Poezi të tij janë përkthyer në italisht, anglisht, spanjisht, arabisht, frëngjisht, suedisht, finlandisht, bullgarisht, rusisht dhe në gjuhën kineze.

 

ASNJË ÇMIM

Asnjë çmim s’më dhanë zagarët e klikave. Në të s’ëmave.

Ua shpërndanë shokëve, kurse mua

«duhet t’i kushtojmë vëmendje edhe Ifandisit» e shkërdhatëri të tilla.

Por një çmim unë e doja xhan i vëllait.

E doja që të shkoja tek mamaja e t’i kapardisesha.

 

MOS U TREMBNI O SHOKË

Mos u trembni o shokë se qëllim

nuk kam t’ju kap gratë.

Po edhe ju mos shkoni o debila t’u thoni pa të keq

që keni një shok poet

se edhe ato

njerëz janë njëlloj si ne dhe kur i kaplon dalldia

kush është në gjendje t’i përmbajë?

 

MË PAT THËNË NJË POET

«Mos u zër besë», më pat thënë një poet, «këtyre marikave që të quajnë tani poet të madh dhe të ngrenë në qiell;

po s’u bëre qejfin

po s’u dhe ç’presin prej teje

(dashuri, kritika lavdëruese etj.), kanë për të ndryshuar ton

kanë për të ndryshuar ton dhe

dalëngadalë

e me lezet do të të lënë në heshtje».

 

NË REVISTAT

Në revistat e tyre s’më përfshijnë më

por edhe kur më përfshijnë

e bëjnë sa për sy e faqe.

Nëpër revistat e tyre s’më përfshijnë më.

Jo se poezia nuk lexohet

jo se nuk kanë vend apo kohë,

por se:

kanë frikë mos u ikin gratë,

kanë frikë mos u thonë dashnoret

«Ky mor shkërdhatë po që është poet».

 

BISEDA

1

Nuk them, gjen tek-tuk edhe te ata

ndonjë varg të denjë…

janë vargjet e vjedhura prej meje e ndokujt tjetër.

2

Disa krijojnë poezi

e disa rrethe shoqërore.

3

Gjersa i lavdërojnë për mendimet e për vargjet e mia

nuk është fare çudi

t’u japin çmime

për poezitë e mia.

4

Një mediokër nuk mposhtet kurrë.

Ai gëzon mbështetjen

e turmës

së shokëve të vet.