Astrit Lulushi: Një herë e një kohë

Zymtësi ishte atëherë,

Si sot mot i vrenjtur

Gjërat nuk vdesin,

ose Mbeten të dëmtuara,

Në jetë kthehet trungu

Rrit përsëri degë

Një kokë rilidhet me një qafë,

ngrihet një kufomë e tërë.

Ky është veç vizion

Nuk është e vërtetë:

I vdekuri nuk kthehet

Edhe pse njeriu

Në mëngjes zgjohet

Duke menduar se

Kënga e zogut

Është thirrja e nënës.

Ku shkojnë gjërat e shkuara

Dikur fëmijë i vogël

Tani me ritëm kollitet.