Albspirit

Media/News/Publishing

ALI PODRIMJA: LUM LUMI

Me ditë me shikon nga krevati i vjetër; spitali tepër i vogël

për dhimbjet e tua

për shtatë plagët e tua

për ditët, për netët e tua plot klithje.

spitali tepër i vogël

i vogël tepër spitali

nën te Danubi i thellë e i kaltër.

A thua tërë jetën do të na vijë era jod

sëmundje, murtajë

do pështyjmë gjak e vrer,

a thua tërë jetën t’i dezinfektojmë plaçkat, ëndrrat, fjalët.

A thua edhe këtë ditë do ta kalojmë në spital.

Të shikoj; në syrin tënd flaka, etja, qielli,

Në syrin tënd asnjë dredhi, asnjë mllef

pastërtia e syrit tënd më ka përpirë të tërin.

Në fund të syrit tënd

hap fatin tim të kobshëm.

Ai nuk jam Unë

Ai nuk je TI

Kush jam, kush je?

Syri yt mbyllet dhe frëngjia në Kullë.

Poezia më e bukur ende s’është shkruar

as do të shkruhet

përderisa zhytësit ende jetojnë

Vogëlushi im, thellësia mashtron, vetëm largon nga e vërteta

dhe çdo fund është tragjik.

Po ç’ka aty poshtë në materie

Miu i Bardhë, antimateria.

Do të vijë koha kur do të më hapësh si një libër

të vjetër psalmesh

kur do të mësoj të ecësh nëpër pluhurin tim

por koha ecën shpeshherë në shpinë të breshkës.

A thua na u sosën fjalët, këngët,

na mundi ëndrra, udha,

a thua edhe kjo ditë po na lë me shpirt ndër dhëmbë.

Ti je më i madh, vogëlush, më i fortë se ky spital

për inat këtë ditë ta sosim deri në fund.

Please follow and like us: