Pjetër Vukaj: Xhubletë…

 

 

Xhubletë, ti i ngjan vendit

Me lugje si Lugjet e Kelmendit

Duararta malësore të endi imët

me katër lugje sa katër stinë

Në të katër stinët të mbante veshur

I rrie trupit bukur, hijshëm, ngjeshur

Në verë mban fresk, trupi s`djersin

në dimër mban ngrohtë, kur fryma akull ngrin

E kur të veshe edhe sot ty nusja

Bashkohen si në flamur, e zeza edhe e kuqja

Të vesh malësorja kur më shume i ka hije

Në ditën më të bukur në ditë nusërie

Me sa gjilpëra pishash je qëndisur?

Me sa rruaza si sy zogjsh je stolisur

Me rruaza edhe më të vogëla se syri i zogut

Në zanë e kthen malësoren ditën e logut

Ke ngjyra më shumë se të gjitha lulet e tokës

Ke rruaza më shumë se sytë e gjithë zogjve të botës

Je e moçme, e lashtë sa malet

Kush vesh ty, fiton festivalet

“““

Se si ndjehem kur të gjej varur në muze

Dhe brenda teje një malësore s`ke

Sa më dhimbesesh kur kështu të shoh

Që askënd s`hieshon, s`zbukuron as nuk e ngroh…

Kur të lante malësorja, të varte për tharje

Në muze më dukesh si e dënuar me varje

Ty vërtetë të veshin rrallë

Por kur të veshin, dukesh si e gjallë

Nëse të kanë shitur dhe trafikuar

Në Kelmend të kanë ruajtur si emblemë të çmuar

Në dasmë, edhe në ditë vere me vapë

Në Logun e Bjeshkëve do të veshin prapë e prapë

Humbasin veshje të huaja, më shumë etiketa, marka

Por ty kelmendaset të ruajnë prapë nëpër arka

Kelmendesja të trashigonte si veshje për pajë

Si sytë ruajti çdo rruazë të saj…

Jetë sa malet e pavdekësi do të kesh

E bukur je ti, por më e bukur ajo që të vesh…

Lugjet e Kelmendit nga orteqet u grryen

Sytë e zogjeve, ngrinë, në rruaza u kthyen

Të gjitha veshjet nënë hijen tënde të rrinë

Të gjithë stilistët e botës, më të endin nuk dinë

S`u ende në sallone, galeri, as atelie

Por në të bane në bjeshë, në kulla malësie

A do të line me kush që ty të ende?

O veshje mitike, o veshje legjendë

S`ke vit prodhimi, autor as etiketë

Veç emrit të magjishëm, xhubletë

Nusërohesh, rinohesh, merr jetë

E pavdekshmja,e paplakshmja xhubletë….