Washington Times- 2018: Një vit shumë i rëndësishëm për rezistencën iraniane

Mullahët e Iranit, PMOI dhe disidentët vazhdojnë luftën

Nga L. Todd Wood – – E hënë, 7 janar 2019

2018 ishte një vit me rëndësi madhore për Republikën Islamike të Iranit, dhe specifikisht për Rezistencën Iraniane apo Muxhahedinët e Popullit të Iranit (PMOI/MEK).

Pas tradhëtisë shkatërruese nga administrata Obama gjatë kryengritjeve të 2009-ës dhe si rezultat i kësaj, pas ndihmës që iu dha makinerisë së terrorit të mullahëve nga Valerie Jarret e të tjerë, ardhja e politikës së administratës Trump që ka për qëllim ta kthejë përmbys hegjemoninë që kërkon të ketë Irani në Lindjen e Mesme dhe agjendën e tij bërthamore, ka qenë bekim për përpjekjet për ta rrëzuar këtë regjim vrasës. Politikat  e qarta të Shtëpisë së Bardhë Trump janë një ndryshim i mirëpritur për të gjithë ata që vlerësojnë lirinë dhe një botë në paqe.

PMOI e ka shfrytëzuar në maksimum këtë ndryshim të madh politike dhe i ka dhënë shtysë një kryengritjeje të gjerë nëpër Iran, ku mbi 1,000 njësi rezistence marrin pjesë në të gjitha qytetet. Regjimi është kundërpërgjigjur me një represion të tmerrshëm por PMOI/MEK nuk lëkundet në përpjekjet e saj për të sjellë demokracinë dhe një Islam tolerant në Iran.

Mohammad Mohaddessin, kreu i Komitetit të Punëve të Jashtme të Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit, deklaroi, “Viti 2018 ishte viti i vazhdimit të protestave nga njëra anë, dhe i rikthimit të sanksioneve nga ana tjetër. Mesazhi i 2018-ës ishte se, pavarësisht ashpërsimit të represionit, duke përfshirë frikësimin dhe arrestimin e mijëra protestuesve, regjimi nuk mundi t’i ndalte protestat dhe grevat mbarëkombëtare, të cilat demonstruan vendosmërinë e patundur të popullit iranian për ta përmbysur teokracinë sunduese dhe për të themeluar një demokraci. Mullahët nuk kanë qenë kurrë kaq të dobët, të brishtë, e të cenueshëm. Ata janë të izoluar brenda vendit dhe jashtë. Në këto rrethana, përmbysja e regjimit nuk ka qenë kurrë kaq e prekshme. Në 2018-ën, udhëheqësit e regjimit, duke përfshirë Udhëheqësin Suprem Ali Khamenei, Hassan Rouhani-n dhe komandantin e Trupave të Gardës Revolucionare Islamike, vazhdimisht e kanë pranuar dhe kanë shprehur shqetësim për rolin e MEK dhe të ‘njësive të rezistencës’ në organizimin dhe drejtimin e protestave. Ata kanë shprehur gjithashtu ankth për popullaritetin që MEK ka mes grave dhe të rinjve.

“Regjimi klerikal gjendet në një situatë pa rrugëdalje nga moria e krizave me të cilat po përballet. Situata do të përkeqësohet në 2019-ën. ‘Njësitë e rezistencës’ po rriten në sasi e cilësi me një shpejtësi të jashtëzakonshme. Tani që politika e paqësimit u hoq qafe, sanksionet janë duke patur një impakt paralizues mbi regjimin, gjë që shpjegon ashpërsimin e grindjeve mes grupeve brenda tij. Atyre po u mbaron koha”.

Gjithashtu, Amnesty International nxori më në fund një raport të shumëpritur mbi vrasjen masive që regjimi kreu kundër lëvizjes, ku mijëra të burgosur politikë u ekzekutuan brenda një periudhe të shkurtër kohore, duke ua kaluar edhe vrasësve të Hitlerit  për sa i përket efektshmërisë. Ndonëse Amnesty thotë që janë vrarë mbi 5,000 njerëz, numri i vërtetë, sipas burimeve të tjera të besueshme, i afrohet më shumë 30,000 viktimave. Megjithatë, ky numër është vetëm një pjesë e mbi 120,000 vrasjeve që regjimi ka kryer kundër kësaj lëvizjeje që nga ngjizja e saj.

Raporti titullohet “Sekrete të Lagura me Gjak: Pse Masakrat e Iranit nëpër Burgje në Vitin 1988 Janë Krime në Vazhdim Kundër Njerëzimit”.

“Duhet një fushatë madhore e presionit publik, duke përfshirë një shtytje të fortë ndaj OKB-së nga Shtetet e Bashkuara, për ta detyruar Sekretarin e Përgjithshëm të OKB-së të nisë një hetim të pavarur mbi këtë masakër, dhe t’ia referojë Këshillit të Sigurisë dosjen e masakrës së 1988-ës dhe abuzimet e tjera të regjimit me të drejtat njerëzore për marrjen e masave ndëshkimore kundër udhëheqësve të Teheranit,” tha Ali Safavi, një zyrtar i Komitetit të Punëve të Jashtme të Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit me bazë në Paris.

Teksa e shkruajmë këtë artikull, greva e protesta po bëhen në mbarë Shtetin e vërtetë Islamik, Iran. Regjimi do të vazhdojë të përpiqet që ta ndalojë revolucionin e ardhshëm me të vetmen gjë që ka për të ofruar – vdekjen. Viti 2019 duket se do të jetë një vit edhe më monumental për shpresat e paqes në këtë rajon të trazuar të botës.

https://www.washingtontimes.com/news/2019/jan/7/2018-iran-resistances-momentous-year/