Ilir Levonja: Punoj dhe nuk marr rrogën…

Kur dëgjon një punëtor shqiptar që pohon se ka 27 rroga pa marrë, ndërkohë vazhdon edhe punon, është të vësh duart në kokë. Nga ana tjetër një qeveritar ia kthen se, nuk ka punë në marrëdhëniet e tij me privatin, është t’ia mbathësh nga vendi një orë e më parë.

Nuk do ndalem tek ‘Armo’ pasi është versioni i gjallë i një korrupsioni sy për sy, deri pastrim parash. Një nga pikat nevralgjike të pasurive të shtetit shqiptar. Dhe pikërisht informalitetit ekonomik në vendin tonë. Ashtu sikur edhe me minierat që janë copëzuar e kanë kaluar në atë sagën e pronave të mbivendosura. Do ndalem tek naftëtarët, tek shoqëria, zona aty. Nuk ka shpjegim tjetër veç faktit që ashtu si shumë të tjerë, si e gjithë shoqëria shqipatre, edhe ju, ne, të gjithë pa përjashtim kemi humbur identitetin social. Jemi thjesht shifra. Se po ti referohesh historikut të shitjes së ish Uzinës së naftës a ‘Armos’, shteti ka përfituar përqindjet. Kurse ju asgjë… veç jeni kënaqur me llafet e bukura të çdo shtetari që ka ndërmjetësuar në mitmarrje dhe jo garancinë e pagave tuaja. Shkurt shteti është garanti në raportet mes investitorit dhe punëtorit. E ka detyrim kushtetues. Ai shtetar që thotë se nuk ka punë se çfarë bëni ju me privatin, do hedhur në koshin e plehrave një orë e më parë. Sikur përqindjet e këtyre tranzaksioneve financiare të ishin administruar drejtë, ju sot nuk do të diskutonit pagat. Por puna është se ato përqindje janë tashmë pasuri e patundshme e shtetarëve që ju tregojnë derën. Atyre që erdhën në pushtet me votën tuaj, nuk kishin veç nga një apartament dhomë e guzhinë. Dhe atë me orë punë nga baballarët në ndërtimin socializmit. Sot nuk u flet dot me gojë. Ju u shkruani parualla, vini dorën në zemër, duam të çojmë fëmijët në shkollë etj. Ata janë vemje të dështimit të tyre dhe nuk kanë se si të preken. Kur them kemi humbur identitetin, e kam në kuptimin e solidaritetit. Nuk bëjmë më për njëri-tjetrin. Një qytet aty hesht dhe kafeneve debatojnë. Një shoqëri e tërë gënjehet nga pamjet se si dy qeveri, ajo e Shqipërisë dhe e Kosovës, nënshkruajnë marrëveshje. Janë farsa pasi më përpara se të lidhet me rrjet hekurudhor Tirana me Prishtinën, do lidhet Beogradi me Prishtinën. Jemi flluska të llapallapës se sa shoqëri me këmbë në tokë. Masturbohemi nga letra e Donadl Trumpit, pa kuptuar kurrë se thelbi është ekonomia. Dhe se neve veç vetvetes nuk na duhen as çështjet e Izraelit, as ato të Turqisë, e as të Rusisë. Por ne pikërisht vetvetja nuk jemi, ndaj edhe ju jeni si të thuash të izoluar, rrezik nuk e dini se cili është pronari. Jeni kronika e fundit e lajmeve, jo e para. Të parat janë shalqintë e papjekur, kokshkat, fallxhorja. Ligji që ndërrohet, modifikohet, përdhunohet për vit, ai i zgjedhjeve. Për më tepër një shtet që nuk menaxhon dot kapitalet e tia, është sa i mbaruar, aq edhe i bandave. Jemi me fat që kemi burime të arit të zi, burime minerare, burime ujore, por kush i ka. Greqia e dërrmuar nga krizat ekonomike, nxorri në det të një flotë të tërë karshi inazionit turk. Neve kemi nëndetësen 105, ia vodhëm rusëve, e kemi të ankoruar për selfie. Se për punë të ha mun’ e shkreta. Shkurt vazhdoni, por beteja fitohet kur bashkohet me ju, edhe bujku, edhe fermeri, edhe minatori, edhe shoferi, arsmitari, mjeku, etj. Dhe anasjelltas. Pra kur të kuptojmë se më shumë i duhemi njëri-tjetrit se sa dështimit të Edi Ramës.