Marigona Kelmendi: Hidhërim

 

Hidhëruar jam

Me detin, me valën, me erën

Me qiellin, me dielli,n me hënën

Hidhëruar jam me fytyrën

Me zemrën, me palcën e shpirtit

Hidhëruar jam fort me numra me shkronja

Me ty

Me veten

Me frymën e fundit që duhet dhënë

Në këtë hidhërim

Marr pak jetë në borën e kujtesës që shkriu

Atje tek ty duhet të jetë tjetër gjendje

Diçka as hidhërim, as ceremoni

Se dielli mbase lind ndryshe në mungesë

Edhe toka heraherës merr tjetër drejtim

Në rrotullimin e saj eternal

Të thuhet fat

Apo diç tjetër kjo është çështja

Si t’i themi mendjes

Kërkimfalje apo falënderim

Këtë të fundit ruaje

Sa të kalojë hidhërimi

Ruaje të lutem ruaje

Për nesër

Po qe se i falim buzëqeshje

Ditës së re.