Dy poezi nga Granit Zela
Kaos
Ç’lutje do të thuash tashti o murg
Para ikonës së shenjtë të letrës
Lutu e falu por fol me fjalë
Ç’prej fronit tënd përballë Lumit të Letës
Loti yt është Bibël që s’mund të lexohet
Prej kujtdo nëse me zemër nuk ndjehet
E pamundura është e mundur ti mos u mund o murg
Fjala vetëm fjala di ta shpreh të pashprehshmen!
Është ëndërr a zhgjëndërr jeta nuk jeton
Gënjyer zhgënjyer fatverbër verbkob
Profet pa dishepuj që për të u shuan
Tempullar pa tempull në truall të truar
Verbuar në dritë në liri robëruar!
Zallamahi zulmëmadhe kahmos kaos e zhurmë
Tubohen e tërbohen trumbetojnë vese e turp
Të robëruarit çliro të pranguarit çprango
Mos çmo por përçmo përçartje të çarturish
Në sheshe e ahengje shesin shpirt e trup
Prej asgjëkundi në asgjëkund!
Të xhindosur e damkosur kokëkrisur e fodullë
Shkarrashkrues shkatërrues grafomanë dallkaukë
Gjuhëgjarpër e gojëmjaltë akuzatorë e avokatë
Gju më gju i përbuzuri me atë që përbuz
I shtypuri dhe jo shtypësi vihet në bankakuzë
Në shandanë s’ka qirinj abat pa abaci
Bota bërë si burg bujtinarë pa bujtinë
Çfarë bëjnë e zhbëjnë çfarë bartin e zhbartin
Anarkistë antiatdhe që zhveshin e zhvasin
Në mejhane e lavirhane orgji dionisiake
Të mundon ç’prej gjeneze enigma Tebane
Të çakërdisur çehrengrysur sahanlëpirës kokëshkretë
Të lerosur e qorrollepsur puthadorë hundëpërpjetë
Gjallojnë nëpër gjirize faqerrogozë renegatë
As ecin as rrinë veç sillen përçark
Si do ta shmangësh këtë tragjedi bumerang?
Ke mbetur në Kryq tmerrshëm mbërthyer
Keq i nëpërkëmbur por kurrë i thyer
Eshtra e trup krejt i troshitur
Shpirtin plagë por jo i shitur
Njerëzit janë të ligj e nuk duan ligje
Unë nuk kam armiq sot e kësaj dite
Shfryjeni rebelë dufin tuaj të hershëm
Mbi tëra perënditë e kësaj kohe Ferri
Me fatin paska grahur çasti për t’u ndeshur
me Fatin e Tmerrshëm
Lukuni të përgjumurish prej gjumit po zgjohen
lutuni po kishën murgut kurrë mos ia shembni
Kishën tënde murg mos e braktis
Një tis mjegulle shpalohet kupolës si kreshtë
Më trembin muret e saj si murana varresh
Dhe heshtja e njerëzve si një meshë e zezë…
2003
Ungjilli simbas Shën Gjonit
ensëh shkruomit shenjtë,
ensëh dashunit sëh botësë sanë
N’së dashunisë së botës sanë…
Uragan e tramundanë
Katrahurë zabërhanë
Të çan ty anë e për anë
Ndanë vetvetes krejt të ndanë
As të varrosën as të qanë
Si guranë në një gojëdhanë
N’së dashunisë së botës sanë…
Kasapët t’kthejnë në kasaphanë
Piskamë të skamurish që s’kan një han
Ku t’bujtin shpresën tek ofshan
As të varrosën as të qanë
Mbi ty baltë hodhën shpifën shanë
Prej dhimbjes sate as dot s’bëzan
N’së dashunisë së botës sanë…