Sadik Bejko: Gropim me hije

Sa herë kam vdekur,

e kam hapur vetë tokën

ditën për diell

me lopatë në dorë.

Kërkoja fundin e dheut

shkëmbin eshtror,

ujin për pusin,

themelin për murin…

vajzën që te unë zgjon burrin,

dru panje të gdhend arkën,

për djepin a pajën…

Hidhja lart dheun e diellin me lopatë.

Hap e thello dheun,

Por s’do, nuk do,

Sot e mot më hedh jashtë.

Si ai që shkoi me një grua, që të vjelë

shegët e kuqe të krahëve ndër muskuj,

fryt ndër damarë,

nën lëkurën mantel centauri,

gjak e mish duke shqyer copa-copa,

si ai që u bë për burrë me një grua

të mbjellë veten,

humnerën e vetes e çau mes për mes,

ashtu kam dashur të vdes.

Si nga shkurret petkat e së dashurës

plisat e tokës

i flaka te dielli.

Në më duhet patjetër një varr,

e gërrmoj vetë më mirë,

sa jam shëndoshë e gjallë.

Askush nga nëna, gruaja, bijtë

nuk vjen me ne andej matanë.

U lë dhimbjen te një mort,

rit i shenjtë i lashtë.

I vetëm shkoj.

Ndaj e hap, e thello varrin

E ai më hedh jashtë.

Kudo: në Izvor e Mbrakull,

Syzes e Berat,

Tiranë e Memaliaj,

në Hllomo te selvitë,

në Libohovë te një rrap,

në Gjirokastër… kam gropuar shi dhe vapë.

Miku i mirë, sa ikja,

më rrëmbente punën

të dashurën, shtëpinë, miqtë.

Gjithçka mori i pastë hallall…

Lija pas të hapur një varr.

I vdekur,

I lindur ndër të tjerë të gjallë.

Në gërmimin e gjatë

diellin dhe shiun si fishekzjarrë

i zmbrapsja me lopatë.

Rruga ime gropa-gropa,

me hije, ujë, gjeth e bar të thatë.

Skuthët, zemërqullurit aty ulen

mbi lëkurën time. Me fantazmën time

ndërtojnë veten.

Te ulliri im nga gropa e varrit

Do të bënin dashuri, gjumë të thellë a të gjatë.

Bërë tjetër së gjalli

Rilindja mbi të tjera gjurmë varri.

Lind dhe humb

në gropa ajri

Mbi shkrumb flatro me krahë zjarri.

Kur i flakja të gjitha,

kur dhe pluhurin e fundmë

shpërndaja tej me lopatë,

gjymtyrë e kocka krejt kur i kam shpërbërë,

nga hiri

nga fillimi si frymë në ujë, në gur e në bar,

ngjizesha prapë.

Shihja krahët e mi të zgjatuar te një rrap.

Sa herë,

Në honin thatë,

gropuar jam… jashtë.