Liria e popujve kërkon sakrificë dhe vetëmohim

Lulzim Krasniqi

Konsull në Konsullatën e Përgjithshme të Republikës së Kosovës në New York/
E nderuar znj. Besarta Jashari, e mbijetuar e familjes legjendare, Jashari,

E nderuar deputete e Parlamentit të Republikës së Kosovës, znj. Vasfije Krasniqi-Goodman,

E nderuar znj. Kadire Tahiraj nga Qendra për Promovimin e të Drejtave të Grave, Drenas,

I nderuar komandant Shehu,

E nderuar znj. Vera Mjeku,

Zonja dhe zotërinj,

Jemi shumë të nderuar me praninë tuaj në këtë pritje, e organizuar për nder të vizitës së zonjave tona të nderuara, Besarta Jasharit, Vasfije Krasniqi-Goodman dhe Kadire Tahirajt.Besarta dhe Vasfija, si askush tjetër në Kosovë, personifikojnë dhembjen, vuajtjet, sakrificën e luftës së dhimbshme të Kosovës. Por, në të njëjtën kohë, janë krenaria jonë. Janë dëshmi se liria e popujve kërkon sakrificë, kërkon vetëmohim.Familja Jashari, me sakrificën e tyre kanë shtyrë kufijtë e atdhedashurisë në pikën e paarritshme për çdo gjeneratë që vjen pas tyre. Besarta është dëshmia e gjallë se ideja për liri është më e fuqishme sesa ideja kriminale për të shuar jetën e të tjerëve.Se ideja për liri triumfon mbi idetë e çmendura që funksionojnë përtej logjikës njerëzore. Ne përkulemi para sakrificës së familjes Jashari, një sakrificë e nevojshme për të mundur frikën, për të triumfuar mbi vdekjen, për të qenë të lirë – të pavarur! Vasfija është dëshmi e guximit të një gruaje të hekurt, e cila sot shërben si frymëzim për të gjitha gratë e tjera për të rrëfyer pa frikë për krimet serbe në Kosovë! Pa sakrificën e tyre, të familjeve të dëshmorëve, pa luftën çlirimtare, pa mbështetjen e shqiptaro-amerikanëve, pa përpjekjet paqësore të viteve të 90-ta, liria dhe pavarësia e Kosovës do të ishin utopike! Një mirënjohje e veçantë edhe për organizatorët e ekspozitës dhe forumit të organizuar nga Center Museum of Tolerance dhe Rally for her justice. Fotografitë e shfaqura në atë ekspozitë të të mbijetuarave të dhunës seksuale, të të mbijetuarave të luftës, nëpër vatrat e luftërave të fundit, në Kosovë e gjetkë, qenë një vështrim i rolit të grave në frontin e brendshëm. Eseja fotografike me një kronologji shumë dekadash e me një shtrirje historike luftërash globale, të cilën e pamë bashkë, përveçqë na prezantoi temat universale, si jetën, vdekjen, mbijetesën dhe kalimin e kohës zbuloi edhe karakterin e gruas që t’i tejkalojë sfidat e luftës, dhe atë, për veten, për familjet, për rrethin dhe për vendin e tyre. Këto tema universale e përshkruajnë më së miri tërësinë psikike e morale të gruas shqiptare. Pa guximin e Vasfijes, kjo temë do të mbetej edhe tabu, por tani ajo shërben si pikë guximi për të gjitha gratë që kanë përjetuar një tragjedi të tillë. Një tragjedi që sot janë duke e shndërruar në forcë, në fitore mbi të keqen! Kjo dhunë e përdorur si armë lufte nuk u bë vetëm për shkatërrim fizik, porse për të na thyer dhe shkatërruar nderin dhe dinjitetin njerëzor!Qe një tendencë për të na zhveshur nga çfarëdo vlere njerëzore, me qëllim që të na nëpërkëmbin, të na turpërojnë e të na izolojnë nga njëri-tjetri. Por, në Kosovë ka triumfuar jeta mbi vdekjen, ka fituar e mira mbi të keqen, ka filluar një jetë e re mbi rrënojat e vjetra.Shembulli më i mirë i kësaj është, pa dyshim, rasti i Besartes nga familja legjendare Jashari. Dëshmitarë jemi edhe të zërit që duhet të vazhdojë të jehojë derisa kryerësit e akteve të dalin para drejtësisë.Bashkë duhet ta luftojmë stigmatizimin e viktimave të dhunës seksuale, të të mbijetuarve të luftës. Lufta ka mbaruar në 1999, porse për të mbijetuarat e dhunës seksuale nuk ka mbaruar asnjëherë. Shumë prej tyre vazhdojnë të vuajnë në heshtje. Lufta e tyre për drejtësi nuk duhet të zgjasë edhe më shumë. Ato kanë nevojë për përkrahje shoqërore dhe roli i tyre në shoqëri duhet të fuqizohet si pjesë e procesit të zhvillimit të demokracisë në vend. E për këtë, pa dyshim, një rol të rëndësishëm po luan edhe znj. Kadire Tahiraj nga Qendra për Promovimin e të Drejtave të Grave, por edhe organizata e shoqata të rëndësishme të Kosovës. Si shoqëri, në mënyrë që të mos arrihen efektet që dhunuesit i kishin për synim, jemi të obliguar, moralisht e kombëtarisht, që të vazhdojmë të kërkojmë drejtësi për këtë kategori, që ta rehabilitojmë shpirtërisht e moralisht atë, në familje, në rreth e në institucione. Këtë kategori, e cila na prek mendjen dhe zemrën e të gjithë neve.Faleminderit për vëmendjen tuaj!